"Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη / να εύχεσαι να 'ναι μακρύς ο δρόμος / γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις..."

Τετάρτη 1 Απριλίου 2015

Γλώσσα και χρόνος

Γλώσσα και χρόνος


Η θεωρία των πάντων 
Stephen Hawking

Για να λύσετε μια άσκηση πατήστε 

Για αν δείτε ρητά, αποφθέγματα, παροιμίες για τον χρόνο
πατήστε 

 Ιστορίες μέσα στον χρόνο με κινούμενα σχέδια

Out of sight


光之塔(TheLighthouse)---by紀柏舟(Po Chou Chi)


机器人与婆婆的感人故事,叫我泪崩
Changing batteries


----------------

«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ό,τι έχω ζήσει έως τώρα…
Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.
Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.
Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.
Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.
Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.
Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.
Μισώ να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. 
Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο… μετά βίας για την επικεφαλίδα.
Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. 
Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται… Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα…
Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.
Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.
Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.
Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.
Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.
Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια
Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.
Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.
Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων…
Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.
Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.
Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν…
Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απʼ όσες έχω ήδη φάει.
Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.
Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ…»

---------------


Η έννοια του χρόνου σε διάφορους πολιτισμούς
Ο τρόπος που αντιλαμβάνονται και διαχειρίζονται οι άνθρωποι τον χρόνο διαφέρει από πολιτισμό σε πολιτισμό. Εμείς θα λέγαμε, ότι έχουμε χάσει κάθε καλή σχέση μαζί του. Ο γλωσσολόγος και βραβευμένος συγγραφέας, Richard Lewis, επιχειρεί να αναλύσει τι σημαίνει χρόνος για πολλές χώρες, σε σχετικό του άρθρο στο Business Insider.
Ο χρόνος είναι περιορισμένος, συρρικνώνεται και φεύγει μαζί με τις τελευταίες υποχρεώσεις της ημέρας, δίνοντας την αίσθηση μιας ιλιγγιώδους επιτάχυνσης στους δείκτες του ρολογιού. Η έννοια του χρόνου μπορεί να ορίζεται έτσι από τους Έλληνες, αλλά από κάθε πολιτισμό εκφράζεται διαφορετικά.
Ο διεθνούς φήμης γλωσσολόγος, ιδρυτής σχολείων και συγγραφέας του βιβλίου “When Cultures Collide”, Richard Lewis, ο οποίος κάνει διαλέξεις σε όλο τον κόσμο, αναλύει σε άρθρο του πώς οι διαφορετικοί πολιτισμοί αντιλαμβάνονται και εξηγούν την έννοια του χρόνου. Για παράδειγμα, οι Ελβετοί έχουν πολύ διαφορετική αντίληψη σε σχέση με τους γείτονες Ιταλούς, ενώ στο δυτικό ημισφαίριο, οι ΗΠΑ και το Μεξικό διαχειρίζονται τον χρόνο με έναν εντελώς αντίθετο τρόπο, γεγονός που οξύνει τις αντιθέσεις μεταξύ των δύο λαών.
Για την νότια Ευρώπη, ο χρόνος είναι “πολυεπίπεδος”. Οι άνθρωποι που μένουν εκεί, είναι πολύ δραστήριοι και ενεργητικοί, με αποτέλεσμα να ικανοποιούνται μόνο όταν κάνουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Οι υπερ- δραστήριοι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για ακρίβεια και τυπικότητα, σε αντίθεση με τους Αμερικανούς, τους Γερμανούς και τους Ελβετούς, αλλά θεωρούν ότι το “σήμερα” είναι πολύ πιο σημαντικό από κάποια προγραμματισμένα ραντεβού.
Ο “χρόνος” της Αμερικής είναι “χρήμα”. Σε μια κοινωνία που εστιάζει στο κέρδος, ο χρόνος τις περισσότερες φορές, γίνεται ανύπαρκτος. Κυλάει τόσο γρήγορα “όσο το ρεύμα ενός ποταμού”, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, κι αν θέλει κάποιος να ανταμειφθεί από το πέρασμά του, πρέπει να μάθει να κινείται το ίδιο γρήγορα μαζί του. Το παρόν μάλιστα, για τους Αμερικανούς είναι η μόνη χρονική βαθμίδα που μπορεί να εκμεταλλευτεί κάποιος για να έχει κάποιο αποτέλεσμα στο άμεσο μέλλον.
Στην Αμερική, ο "χρόνος είναι χρήμα" ακόμη και στις πολιτικές ομιλίες. Την ίδια “γραμμική” αντίληψη έχουν και οι Αγγλοσαξωνικές χώρες. Η Γερμανία, η Ελβετία, η Ολλανδία, η Αυστρία και οι χώρες της Σκανδιναβίας προτιμούν μάλιστα, να κάνουν μόνο ένα πράγμα την φορά για να είναι πιο αποτελεσματικοί. Προτιμούν να επικεντρώνονται σε αυτό και να το εκτελούν μέσα σε καθορισμένο πρόγραμμα.
Ορισμένοι πολιτισμοί της Ανατολής αντιλαμβάνονται την έννοια του χρόνου ως κάτι κυκλικό. Κάθε μέρα, ο ήλιος ανατέλλει και δύει, οι άνθρωποι γεννιούνται, μεγαλώνουν και πεθαίνουν και οι εποχές διαδέχονται η μία την άλλη. Το μοντέλο αυτό ισχύει εδώ και δεκάδες χιλιάδες χρόνια, ενώ ο χρόνος θεωρείται ότι θα βρίσκεται πάντα σε απεριόριστη προσφορά, μιας και “Όταν ο θεός έφτιαξε τον χρόνο, έφτιαξε μπόλικο από αυτόν”. Οι Ασιάτες πιστεύουν άλλωστε, ότι οι ίδιες ευκαιρίες, οι ίδιοι κίνδυνοι θα επανεμφανιστούν καθώς οι άνθρωποι γίνονται, κατά ημέρες, εβδομάδες, μήνες, σοφότεροι.
Ίσως ο πιο παράδοξος ισχυρισμός  για τον χρόνο προέρχεται από τον Αριστοτέλη στα “φυσικά”. Με βάση την θεωρία του, ο χρόνος δεν υπάρχει γιατί κανένα τμήμα του δεν υπάρχει. Για παράδειγμα, ούτε το μέλλον ούτε και το παρελθόν υπάρχουν γιατί το ένα δεν έχει έρθει ακόμα και το άλλο έχει ήδη περάσει και φυσικά, και τα δύο δεν υπάρχουν σε οποιαδήποτε παρούσα στιγμή. Ο χρόνος επομένως, ως οντότητα δεν μπορεί να γίνει αντιληπτός και άρα δεν μπορεί να υπάρχει.
Ως Έλληνες ίσως, χρειαζόμαστε μια τέτοια θεωρία για να αποδεσμευτούμε από το άγχος που σέρνει μαζί του ο χρόνος. Εάν όμως, δεχτούμε ότι είναι εκεί και μας κοιτάζει επίμονα πίσω από τους δείκτες, τότε μάλλον θα ήταν παρήγορο να πιστέψουμε πως μέσα στο χάος των ωρών, οι “ίδιες ευκαιρίες θα επανεμφανιστούν, καθώς οι άνθρωποι γίνονται κατά ημέρες, εβδομάδες, μήνες, σοφότεροι”...